We are all walking each other home. We zijn allemaal mens. We leren van en met elkaar. Als je vaak alleen bent, merk je misschien zelf op hoe anders het leven wordt als je omringd bent door anderen.
We krijgen betekenis doorheen contact met de ander. Daarenboven spiegelen we elkaar. Als er iets in jou is dat gezien wil worden, dan kan het zijn dat je dat stukje tegenkomt in de ander. Dat kan zijn doorheen woorden, handelingen, .. . Soms gaat het om stukken die we zelf nog niet zien of durven toelaten. Soms gaat het om stukjes die we heel goed kennen en waarvan we hopen dat niemand ze echt opmerkt omdat we ze zelf niet mooi vinden of kunnen (h)erkennen als een stukje van wie we – ook – zijn.
Wie je tegenkomt in je leven, spiegelt iets in jou. Aan jou de keuze om er iets mee te doen of niet. Je kan het bekijken als kansen op weg naar meer jij. Of als je graag videospelletjes speelt en het hoogste level ben jij die helemaal zichzelf is – in respect met de anderen in je omgeving – dan zijn de kansen die anderen je bieden als bonussen die je tijdens het spelen van het spel – het leven – kan verzamelen of niet. Jij beslist. Want de tijd tikt. Zowel in het spel als in het dagelijks leven. En tijd, hoewel oneindig, is beperkt.
Het kadootje dat je ontvangt als je de weerspiegeling van je-zelf-door-de-ander uitpakt, is meer jij. Zo helpen we elkaar allemaal naar meer mens zijn.
We are all just walking each other home. Op welke manier neem jij deel aan die tocht?